vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onrustig weefsel
ik schreeuw
maar hoor
geen geluid
trek vacuüm
net onder de huid
waar onrustig
weefsel chaos
genereert die
ik niet beheers
in het
dagelijkse en
normale uiten
komt wanorde
naar buiten
nu stapelt het
in wachten
op de trigger
flikker op
stroomt onmacht
met fijngevoeligheid
verwoestende kracht
uit het stuwmeer
van onverwerkte
ellende die zijn
beperkingen al vlak
na de geboorte
voelbaar verkende
wil melker
03/06/2020
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
03-06-2020
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Communiceren Leven RelatieReacties op ‘Onrustig weefsel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!