vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verwonderen over wonderen
Jezus is niet meer op aarde.
Zijn wonderen nam Hij mee.
Herinnering die men bewaarde.
Als de spijziging aan de zee.
Vele zieken heeft Hij genezen.
Zelfs doden heeft Hij opgewekt.
In de bijbel kunnen wij lezen,
vanwaar Zijn roem nu nog strekt.
Nee, alles is nu zo heel gewoon.
Wonderen gebeuren niet meer.
Jezus is boven als Gods Zoon,
Hij is zover weg als onze Heer.
Zien wij dan niet in het voorjaar,
uit dorre aarde de jonge plant?
Kom, dan wijzen wij aan elkaar,
nieuwe wonderen van Gods hand.
Laat ons in volle verwondering,
zien de grote wonderen van God.
En ons buigen in aanbidding,
dankend voor ons dagelijks lot.
Reacties op ‘Verwonderen over wonderen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!