De wegen die me leiden
De wegen die me leiden
Naar een toekomst zonder zicht
Richting de regenboog met zwarte tinten
Over een paadje zonder licht
Op weg naar het onbekende
Het aardedonker tegemoet
Dat is wat het leven
Ons elke dag aandoet
Ik wil me niet sterk voordoen
Ik voel me suf en slap
Onzekerheid, dat voel ik
Stap na stap na stap
Goedbedoelde adviezen
Van wees groot, houdt moed
Je komt het wel te boven
Van het komt allemaal wel goed
Ik wil janken zonder te huilen
Ik wil vechten maar niet slaan
Ik wil praten zonder woorden
Ik wil begrijpen maar niet verstaan
Ik wil alleen zijn maar ook samen
Ik wil schreeuwen zonder geluid
Ik wil keihard kunnen roepen
“Ik kom hier in m’n eentje uitâ€
Maar de waarheid is, het gaat niet
Klap na klap, keer op keer
Ik wil het niet meer hoeven ontvangen
Ze doen me gewoon te zeer
Zwijg, maar blijf bij me
Praat, maar zonder verwijt
Geef me gewoon een beetje ruimte
Tot dit gevoel weer slijt
Ingezonden door
Geplaatst op
12-10-2007
Geef uw waardering
Op basis van 25 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZiekteReacties op ‘De wegen die me leiden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!