Onmogelijke liefde
stralend komt ze binnen
een ongekende blijdschap
wat maakt haar zo gelukkig
ze kijkt, haar ogen zeggen duizend woorden
haar woorden zijn als veren zo zacht
maar het mag niet zo zijn
als een gevangene in een gevangenis
door omstandigheden gebonden
als een roos gevangen door de dorens
ze stelt haar grens
ik voel me als een die verraden is
als een mes in mijn zij
mijn woorden waren als een zwaard
spijt
Ze zegt we hebben een werkrelatie
haar ogen vertellen wat anders
in haar ogen staat een stortvloed aan tranen klaar
kon ze, dan had er een waterval aan tranen gestroomd
geraakt door de woorden
een onoverbrugbare kloof
gevangen aan een kant
ze knipoogt heel rustig
wat wil ze vertellen
kun je een vogel laten stoppen met zingen
Reacties op ‘Onmogelijke liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!