Opgeven

Ik wil wel luisteren,
maar mijn hart is zo stil.
Ik weet niet wat ik doe,
ik weet niet wat ik wil.

Ik wil het gewoon niet zien,
Maar wat ik wel weet,
het hoort zo te zijn.

Ik vertel mezelf steeds,
huil niet, vecht niet.
Want opgeven is beter,
Ik leef met een te grote verdriet.

Je ziet me gewoon als een meisje,
Een dood normaal meisje,
maar verder word er niet gekeken.

Ik weet het,
Er zijn zoveel mensen om mijn heen.
Maar ondanks alles,
voel ik me toch alleen.

ELke dag zit je met vragen,
elke dag zonder antwoorden.
Waar hoor ik thuis?

Ik doe geen moeite om door te gaan,
want ik weet het.
Uiteindelijk moet ik het alleen doen.
Zal ik er alleen voor staan.