vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vide Cor Meum
De angst om te zijn,
verglijdt
snijdt en
verdwijnt.
Flarden van bedoelde intenties en
infantiele maagdelijkheid,
stromen vrijuit.
Een wolf in de nacht.
huilt.
Om de angst van het zijn.
Niet ik.
Reacties op ‘Vide Cor Meum’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!