vorige gedicht
vorige gedicht
Dat vlechten hechten was
de matjes die we vlechten
met draadjes van elkaar
de kleuren die wij kiezen
ze zijn nog lang niet klaar
het patroon in onze ogen
als harmonie van twee
wij vlechten aan de toekomst
nemen zo verleden mee
wat draadjes zijn gevallen
verkleurd nog niet gebruikt
deeltjes uit ons leven
een kans misschien verbruid
zij zijn herinnering
fragmenten uit een tijd
dat vlechten hechten was
een hechten zonder spijt
Reacties op ‘Dat vlechten hechten was’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!