Door jou

Ik wil hier niet meer leven,
ik kan het niet meer aan.
Ik kan er niet meer tegen,
ik wil niet meer bestaan.

De tranen in m’n ogen,
door de angst die jij me geeft.
Door de klappen die er vallen,
waardoor alles in me beeft.

Je mag dan wel zo sterk zijn,
maar dat geeft jou nog niet het recht.
Om mij van binnen pijn te doen,
met alles wat je zegt.

Toch kan ik ook niet zonder je,
we horen bij elkaar.
Als broer en zus verenigd,
voor al bijna 12 jaar.