Speelt wat met zijn schaduw

gordijnen wuiven langs het raam
vitrage bolt en vlijt zich tegen glas
weer danst er iemand op de keien
zijn ogen kijken niet meer waterpas

zijn dorst klopt aan de deuren
de muur weerkaatst de lach
zijn plas doet bomen treuren
vingers zoeken naar houvast

hij speelt wat met zijn schaduw
en zet zich naast hem neer
met de handen saam gevouwen
bidden ze zachtjes tot de Heer

gein vindt ook zijn einde
als tranen stromen met gevoel
in een omhelzing van de wereld
valt hij kussend op zijn smoel