Papa.

Zoveel heb je mij geleerd
zoveel aan mij verteld
zo vaak heb je me geholpen
al die dagen niet geteld

een zee van mijn tranen
ving jij op in jou rivier
thuis of in het ziekenhuis
altijd was je hier

je eigen klachten even niet
want je wou me helpen, altijd
hoewel ik wist was er te wachten stond
doet het pijn, ik ben je kwijt

ik wil je nog zoveel zeggen
er was toch zo veel tijd tekort
ik moet je nog duizendmaal bedanken
maar al die tijd is ingestort

en waarom? waarom overkomt me dit
het is zo moeilijk te verdragen
ik wil nog zo graag even kletsen
zonder dat dit weer zal vervagen

ik heb nog een heel leven voor me
nog zoveel te leren en zoveel te doen
maar waarom moet dat op deze manier
waarom nooit meer met een vader, zoals toen

als de tranen over mijn wangen stromen
omdat ik je zo verschrikkelijk mis
dan zou ik zo graag zo'n echte 'papa-knuffel' willen
omdat dat dat fijn is,

zonder jou voel ik me zo verloren
zo eenzaam, zo alleen
en wie ik ook tegen kom op mijn weg
zoals jou is er echt geen één

ik heb het zo moeilijk
maar probeer sterk te zijn zoals jij
probeer de realiteit te zien
vertel mezelf; het is voorbij

ik vergeet nooit wie je was
ik vergeet nooit wie je bent
voor altijd blijf je in mijn hart
ik verlies je geen moment...

ik mis je woorden
je hulp
je leven