Woorden op een dun papier

ik gooi gedachten weg
die niet meer willen rijpen
zich niet meer laten grijpen
en wil daarvoor mijn rust

ze hebben lang genoeg
mijn hart en hand beheerd
ze deden dat verkeerd
waardoor ik niet bewegen kon

ze maken vleugellam
dragen angst voor morgen aan
ik kan er niet mee verder gaan
verlies de dagen en mezelf

ik zoek stilte in geluid
wil met jou zacht fluisteren
zal altijd naar je luisteren
jij hebt mijn ziel

mijn geest heb ik nu leeg
de ruimte wil ik vullen met plezier
woorden op een dun papier
jouw vleugels zijn een blijde veeg