Waarom papa, waarom?
Het begon jaren geleden. Ik kwam uit het
Niets in jou leven. Dit had jij niet gepland.
Maar noem jij jezelf nou echt een vent?
Al die pogingen tot contact. En toch bleef het soms
Nog even in tact. Dit lag vaak aan één
Van de vele vrouwen in jou leven, maar die
Waren er vaak ook maar voor even.
Volgens mij kan jij niet tegen verantwoordelijkheid.
En dat zonder enig spijt. Het leven is voor jou een feit.
Voor mij betekent het veel onzekerheid.
Het enige wat jij mij ooit hebt gegeven is pijn en verdriet.
En ik kan je zeggen, fijn is dat niet. Maar je bent en
Blijft familie ook al spreek en zie ik je niet.
Ik heb nu moeite met mensen te vertrouwen.
En ik weet vaak niet meer waarop ik kan bouwen
En of ik überhaupt nog echt van iemand kan houden.
En ook al ben en blijf jij toch mijn vader,
Voor mij ben jij toch altijd een verrader.
Reacties op ‘Waarom papa, waarom?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!