Opgetuigd met zeemanskunst

het dek blinkt relingen alom
de zon kaatst koper door patrijzen
lager wal keert boeg en romp
een waterspiegel toont afgrijzen

opgetuigd met zeemanskunst
het scheepje zonder lading
matrozen paraderend op het dek
niet wetend dat de bodem lekt

de kapitein in loondienst
van de tijd en heersende moraal
jaagt eigentijdse passagiers van boord
als baas van allemaal

zijn schip gestrand na verre reizen
vergane glorie aan de ka
weg horizon vol slanke zeilen
de vooruitgang komt je ooit te na