Vingers van mijn dromen

mijn angst heeft vingers
van een droom gekregen
ze aaien teder en ik lach
heel onverhoeds verkrampen ze
scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag

ze graaien buiten zinnen
met nagels giftig in mijn geest
wat heel voorzichtig
was geheeld blijkt nooit
echt dicht te zijn geweest

ik gil de werkelijkheid te hulp
jank badend in mijn zweet
verbijsterd tast ik naar
herinneringen die ik
door angst nooit meer vergeet

de nachten maak ik korter
diep in me ben ik vrij
de vingers van mijn dromen
zal ik breken zij hebben
nu geen macht meer over mij