Het vage licht van schrik

donker was je vroeger al
werd zwart toen angst
mijn schemer binnentrad
het vage licht van schrik vergat
en ik mijn weg niet meer kon vinden

ik zoek naar leefbare frequenties
vandaag naar morgen in houvast
mijn perspectief verliest dimensies
verslijt mijn dagen op de tast

angst met redeloze vingers
opent soms een deur daarachter
blijkt een werkelijkheid te schijnen
in een voor mij onaardse kleur