vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Met zijn houten been
De man met zijn houten been
die uit de drukke stad verdween
woonde nu aan de rand van het bos
in zijn stolpje overgroeid met mos
tikkend met zijn stok
nagewezen als zondebok
versleet hij de dagen
maar hij wilde niet klagen
bad steeds om kracht
hij stierf vannacht.
(marl souvenir 5 augustus 2009)
Reacties op ‘Met zijn houten been’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!