Witter nog dan bleker blauw

ze hebben me
heel zachtjes dood gemaakt
rood kon ik verwassen
witter nog dan bleker blauw
van binnen ijzigde de kou

vuil heb ik eraf geschrobd
ik voel betast en vies
zie mijn haren niet
het piekt als slierten om
mijn nek tot zwarte vlek

ik wilde niet ik gilde
maar ze braken in
hun vingers waren overal
ik brandde spuugde gal
en sloot totaal gebroken

ik weet het al
nooit kan ik meer open