vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Beteugel mijn storm
warmte in blikken
vingers die schikken
en in elkaar draaien
handen die aaien
het haar uit je ogen
halen als de wind
speels zijn vlagen
langs je hoofdje laat jagen
beteugel mijn storm
en ik zal bedaren
boei met je liefde mijn
handen kus de gevaren
tot we samen de tijd vergeten
niet meer weten dat gisteren
vandaag heeft geheten en
morgen voorbij is gegaan
Reacties op ‘Beteugel mijn storm’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!