vorige gedicht
vorige gedicht
Mensen
Mensen, altijd gehaast,
Nooit oplettend.
Mensen, ongemerkt,
Zien niet achter of naast.
Ze kijken alleen strak vooruit,
Soms chagrijnig en boos,
In de file starend door de autoruit.
Mensen, nemen lang niet altijd tijd,
Om iets rustig te doen,
Zelfs niet voor een liefdevolle zoen.
Mensen maken de wereld kapot,
En steeds een beetje meer raakt de wereld verrot.
Kijk nou eens achterom,
En doe niet zo dom!
Raak niet altijd zo gehaast,
Speel niet over alles de baas!
Denk eens na voordat je wat doet,
En maak de mensheid en de wereld,
Weer gezellig en goed!
Reacties op ‘Mensen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!