vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een vriend verloren
ik ben een vriend kwijt maar het is niet mijn schuld
mijn aller diepste geheimen worden onthuld
ben verloren diep gezonken in mijn tranen die nooit weg zullen gaan
probeer me zelf te helpen maar verdrink al bij 1 traan
die heel langzaam
over me wang heen rolt 1 gevoelens bron
hoe het tot me doordrong
dat me leven op een stok hing
en ik zat er middenin
hoe mijn gevoelens snel uit lopen van binnen en buiten
als jij er omvraagt zal ik mijn mond sluiten
doet me zo pijn
maar het liefst wil ik gewoon bij me vrienden zijn