vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het licht van glas in lood
de klok slaat zonde
draait de waarheid dol
wie heeft haar opgewonden
maakt de hel zo vol
heiligen verpozen zich
in het licht van glas in lood
ze staan al jaren op pilaren
betreuren eeuwenlang hun dood
zondaars kennen geen genade
woekeren laag bij de grond
zij belijden steels en schuchter
hun onschuld met de mond
ze hebben lak aan regels
doen alles tegendraads
ze willen macht en pegels
plegen daarvoor zelfs verraad
onkruid bloeit als nooit tevoren
verstikt het groene in de wei
zijn we als zijn oogst geboren
is onze keuze nog wel vrij
Reacties op ‘Het licht van glas in lood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!