vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
sneeuw
peinzend kijk ik uit mijn venster,En zie de wereld als in rouw.
Kale bomen, nergens bloemen,
En de lucht is dicht en grauw.
Maar uit grijze wolkenvelden,
Vallen vlokken naar benee,
Brengen als uit 'n sprookjeswereld,
Licht en vrede met zich mee.
Langzaam gaat het al verdwijnen,
Als door een wonder toegedekt;
Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed,
Het duister aan het oog onttrekt.
Peinzend kijk ik uit mijn venster,
Naar die wereld van de schijn.
Mocht het, denk ik, eens op aarde,
Voorgoed zo licht en vredig zijn.
Ingezonden door
Geplaatst op
15-10-2009
Over dit gedicht
lelijk
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
KerstReacties op ‘sneeuw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!