Uit de kale rots

mijn bloemen bloeien
stenen harten
gebeeldhouwd
uit de kale rots
ze zijn decor
voor al mijn smarten
de mannen
die ik heb gescoord

hun beelden staan
wat afgelegen
de hoofden fier
ze tonen trots
hun ogen hebben
nog dat koude
die mannen
hebben mij bekoord

scherpe randen
probeer ik
te polijsten
hun wreedheid
vijl ik bij
ruwheid kan ik
nog verzachten
door hun sadisme
ben ik toch vermoord