vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Alleen op de wereld!
Alleen,
Opgesloten in een kooi.
Je kan er niet uit.
Het is donker.
Ik kan niks zien.
Je probeert de ruiten te onderscheiden.
Maar het lukt niet.
Het is koud.
Ik ril.
Opgesloten in je eigen hoofd.
De wereld is groot, maar ik ben klein.
Te klein, en hoe dat allemaal kan?
Ik ben alleen,
Alleen op de wereld.
Reacties op ‘Alleen op de wereld!’
-
Zo voel ik me al 73 jaar, niet altijd maar vooral als je terug kijkt op je jeugdjaren, de eerste vijftien jaar heb ik me net zo gevoeld zoals jij het beschrijft in je gedicht.
Peter Westerveld - 06-04-2014 om 15:19