Einde

Het is niet jou schuld.
Het is alleen die van mij.
Ik hou zoveel van je.
Maar het kan gewoon niet.
Klopt gewoon niet.
Ik kan geen tijd voor je maken.
Soms lijkt het of ik al jaren niet meer tegen je heb gesproken.
Je zegt altijd dat je van me houdt.
Maar moet ik je ook altijd geloven?
Van andere mensen hoor ik meer dingen.
Maar die mensen kan ik niet vertrouwen dus zit ik met zoveel vragen.
Ik kan niks meer tegen je vertellen.
Ik heb je bijna niks te zeggen.
Ik hou er niet van dat we zo'n gesprekken voeren.
Het zijn niet eens echte gesprekken.
Je laat weinig van je weten dus doe ik hetzelfde.
Het lijkt of het altijd van mijn kant moet komen & bij jou voelt het juist hetzelfde
Het zijn de mooie herinneringen die me het moeilijk maken.
Maar ik durf het niet te vragen.
Ik durf het niet te zeggen.
Dat we afstand van elkaar moeten nemen.
Ik wil het niet doen.
Ik wil je niet kwetsen.
Maar ik moet het doen,
want als we zo verdergaan kwetst het nog meer.
Ik heb deze pijn niet nodig & jij ook niet.
Misschien is het wel de schrik om door nog iemand teleurgesteld te worden.
Ik moet mezelf eerst terugvinden.
Maar wees niet bang,
ik verlaat je niet voor iemand anders.
& denk eraan: je zal altijd in mijn gedachten blijven.