Voor het laatst
Het licht gaat uit,
Mijn ogen gaan dicht,
In een waas,
Zie ik voor het laatst,
Jou gezicht,
Het wordt zwart,
Alles is donker,
Is dit nou het wonder?
Is dit nou de hemel,
Zo bijzonder?
Het lijkt net of ik slaap,
Een slaap waar ik moeilijk uit ontwaak,
Ik wil wakker worden,
Laat me gaan!
Ik wil leven,
Ik heb nog zoveel niet gedaan!
Ik hoor stemmen heel zacht,
Het lijkt of ze dichterbij komen,
Ik herken een stem,
Jij bent het,
Het lijkt alsof je tegen me praat,
Je zeg lieve woordjes,
En vraag of ik je niet verlaat.
"Word snel wakker lieve schat,
Laat me niet alleen.."
Ik wil wakker worden!
Ik vind het zo gemeen!
Ik wil naar je toe,
Maar hoe?
Ik hoor vage piepjes,
En zie vaagjes wat licht,
Wat is dit?
Leef ik nog?
Zie ik jou gezicht?
Ik open mijn ogen,
Ja eindelijk ik zie je!
Ik krijg tranen in mijn ogen,
En vraag me af waarom ik hier lig,
Je wrijft over mijn wang,
En kijkt mij recht in de ogen,
Is dit echt waar?
Leef ik nog?
Of is dit allemaal bedrogen?
"Je bent wakker mijn lief, ik ben zo blij je te zien!"
Ik probeer wat te zeggen,
Maar er komt geen geluid,
Je legt een vinger op mijn lippen,
"Zeg maar niks schat, het is goed, ga nog maar wat slapen."
Ik schud heftig mijn hoofd,
En tranen stromen over mijn wangen,
Nee! Ik wil niet slapen,
Ik wil je niet weer kwijtraken!
Maar ik hou het niet,
En mijn ogen vallen dicht,
Ik val weer in een diepe slaap,
Een slaap waar ik uit ontwaak.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2009
Over dit gedicht
Een meisje ligt in een coma, en denkt dat ze dood is, maar probeert alles te doen om wakker te worden.
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ComaReacties op ‘Voor het laatst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!