vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Winters hart
Tussen het lover van bomen,
ademt het gif van wraak.
Men jaagt op vrede,
ja, men schiet raak.
Deuren van liefde
gaan niet meer open.
Alles is geblust,
men gaat kogels kopen.
Men bemind zijn echo veel te graag
en geven elkaar het ergste kwaad.
Geweld is de grootste therapie,
weet men met zijn geweten nog raad?
Hopelijk komt de lente weer,
in ’t winters hart der mensen.
Verdwijnt het roest der ziel
en zullen ze elkaar vrede wensen.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-11-2009
Over dit gedicht
Zoals in de natuur alles sterft in de winter, is de vrede bij de mense ook aan het sterven.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hopenopvrede KoudewereldReacties op ‘Winters hart’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!