Tot stof vergaan
Kleine stofdeeltjes in de lucht
landen als parachutisten
op jouw foto.
Bescheiden, voorzichtig, maar toch,
met een klap
op jouw lieve berimpelde gezicht.
Alsof je verleden tijd bent,
alsof je nooit hebt bestaan
nemen ze je plek in.
Ik blaas
de boosdoeners van je foto
en je bent weer als nieuw
in mijn gedachten.
Ingezonden door
Geplaatst op
24-11-2009
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Boosdoeners Foto Stof VerledenReacties op ‘Tot stof vergaan’
-
hoihoi, complimenten voor dit geweldige gedicht! Ik las het in de Bundel: alles waait nu ook in mij. ik sta zelf ook met een gedicht in die bundel, vandaar. nu wilde ik graag dit gedicht gebruiken voor een opdracht op school we moeten een gedicht presenteren, het gedicht uitleggen, je eigen mening geven en wat over de dichter vertellen. vind je het goed als ik dit gedicht daarvoor gebruik? toen ik het voor het eerst las, moest ik meteen aan mijn oma denken, die op dat moment net 2 jaar geleden overleden was. heel mooi!! respect! groetjes, Jantine ( [email protected] )
jantine - 12-06-2012 om 15:28