vorige gedicht
vorige gedicht
De wind blaast erosie
breekijzers roesten
herinneringen slapen
in nachten zonder schaduw
ooit scheen de zon
langs de maan op de sterren
blind voor de dag
mensen krioelen op
de bodem wroetend in tijd
de wind blaast erosie
verbeter de wereld
en jaag op de dood voor
een nieuw perspectief
sporen horen hier niet
de tijd is gegeven om
het leven te vergeten
de kosmos lacht
om die trieste atomen
laat ze maar dromen
Ingezonden door
Geplaatst op
25-11-2009
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Aarde Heelal RelativiteitReacties op ‘De wind blaast erosie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!