vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mensen kennen mij niet.
van buiten,
een lach op mijn mond
een schittering in mijn ogen
maat van binnen,
ga ik kapot!
en tranen die niet komen
iedereen noemt mij vrolijk
denkt dat ik gelukkig ben
ik weet dat het niet waar is
maar het is beter zo.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-11-2009
Over dit gedicht
mensen denk soms dat ze iemand kennen maar ze weten niet wat er om gaat in iemands hard.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
NietkennenReacties op ‘Mensen kennen mij niet.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!