Doe maar, dicht maar.

Doe maar, dicht maar.
Ik zal naast je staan.
In harde tijden ben ik de muur waarop jij leunen kan.
Sterren stralen en fonkelen met de maan.
En toch begrijp jij niets ervan.

Doe maar, dicht maar.
Toon je gevoelens nu zwart op wit.
Beschrijf de gedachten die spoken door je hoofd.
Dichten is iets wat bij jou diep van binnen zit.
Een goede afloop is je al zo vaak beloofd.

Doe maar, dicht maar.
Uit je angst en frustraties in een gedicht.
Laat je woede zijn eigen weg nu kiezen.
Vele tranen rollen over jouw lieve gezicht.
Je bent bang om je eigen 'ik' weer te verliezen.

Doe maar, dicht maar.
Laat mij je troosten in bange, koude dagen.
Schrijf nu maar wat je niet hardop kunt zeggen.
Beschrijf de onmacht die je leven blijft vertragen.
Laat je hart gevoel in jouw gedichten leggen.

Doe maar, dicht maar.
Vertel me wat je voelt diep in je hart.
Onthoudt dat ik je altijd helpen zal.
Soms ben je machteloos of je voelt je zo verward.
Maar ik zal je zoeken als je dwaalt in een eindeloos dal.

Doe maar, dicht maar.
Je hebt een uitweg voor het leven.
Door te dichten raak je al je zorgen kwijt.
Dichttalent is jou in overvloed gegeven.
En daarmee houdt jij stand in deze harde levensstrijd.


© Nathalie

Dit gedicht heb ik geschreven voor een dichtwedstrijd (genaamd 'Doe maar, Dicht maar' vandaar dus de titel & het parallellisme in dit gedicht) alleen ik twijfel of ik 'm moet opsturen?