1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Hopeloos,

Hopeloos,

De eerste ik, is algemeen bekend.
Soms zelfs, wat verwent.
Vol geluk, en liefde in mijn leven.
Naar een toekomst, kunnen streven.

Mijn andere ik, zit opgesloten.
Omringd door grachten, en sloten.
In een gigantisch, groot kasteel.
Bij de uitgang, grijpt iets, mij bij de keel.

Laat je niet kennen.
Als hoe hard, je zult rennen.
Zegt dat stemmetje, in mij dan.
Ontsnappen is iets, wat je toch niet kan.

En elke dag, wordt het kouder.
En elke dag, word ik ouder.
In mijn gigantisch, groot kasteel.
Ook mijn opgesloten, deel.

Alleen zijn, zul je bedoelen.
Maar echt, eenzaamheid voelen.
Is iets wat iedereen, begrijpen kan.
Daar word je pas, hopeloos van.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Leven

Reacties op ‘Hopeloos,’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!