vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zo alleen
Jou lach deed de zon schijnen .
Jou ogen van geluk.
Jou lippen op de mijne .
Dat beeld kan niet meer stuk.
Nu zijn het mijn tranen die rollen .
Jou gezicht door me hoofd.
Weet je nog?
Wij waren voor altijd.
Dat had je me beloofd.
Mijn hart in duizend stukjes.
Met jou in me hoofd.
Ik leek wel verdoofd.
Ik wil dat gevoel weer opnieuw .
Kon dat maar!
Helaas zijn we voor de rest van ons leven ,
gescheiden voor elkaar....
Ingezonden door
Geplaatst op
15-01-2010
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LiefdesverdrietReacties op ‘Zo alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!