three me

ik weet hoe ik ben,
maar ik twijfel vaak,
aan hoe ik wil zijn.

ik zie mezelf niet,
hoe anderen mij zien.

met vriendinnen ben ik anders,
doe ik lekker mee,
horen ze bij mij.
gezellig doen,
en lachen.
samen kunnen we huilen,
maar daarna is het vergeten.
we doen weer gezellen,
en we lachen weer samen.

thuis ben ik anders,
oppervlakkig
en ik doe vrolijk.
ik heb verdriet,
maar voor hun verberg ik het,
ze troosten mij niet,
en laten ht niet zien.
ik doe vrolijk
om de goede sfeer te bewaren,
om te zorgen dat er geen ruzie komt.
om te zorgen dat mama niet chagerijnig word,
om te zorgen dat mijn zus niet gaat vloeken
om te zorgen dat mijn broertje normaal doet,
om mijn stiefvader in een goed humeur te houden.

alleen ben ik anders,
ik laat me niet zien,
ik verstop mezelf.
ik wil niet dat mensen weten,
dat ik huil,
dat ik niet kan slapen,
omdat ik me alleen voel.
omdat ik niet weet wat ik moet doen,
omdat ik mensen mis,
omdat wat de spiegel showt

aan wie moet ik het laten zien?
er zullen misschien wel mensen zijn.,
om mij op te vangen,
voor even,
maar daarna is het weer vergeten,
er wordt niet gevraagd of het goed gaat,
of er iets is veranderd.

eigenlijk,
ben ik er 3.
op school en met vriendinnen
thuis met mijn ouders,
alleen en hoe ik me niet wil laten zien.