Volwassen worden

Als ik op een zonnige winterdag
naar buiten zit te staren,
schapenwollen wolken zie passeren,
dan voel ik me plots zo klein.
Vormen zoekend in de voorbijvliegende wolken,
bellen blazend, huppelend, lachend,
ik voel me weer zo zorgeloos
iemand van e wereld zonder zorgen.
De wereld waar moeder's armen
een schuiloord vormen.
de wereld van de bloemetjes en de vlindertjes.
De wereld van het kinds zijn.
Soms wens ik dat ik terug zo zorgeloos was,
en zie ik een hartvormige wolk voorbijvliegen.
Ik wou dat ik kon vliegen,
dan vloog ik terug naar vroeger.
De weg naar volwassenheid is moeilijk
maar ik heb al zoveel achter de rug,
nog eventjes doorbijten
en dan komt het volwassenzijn eraan.
De hartvormige wolk rekt zich langzaam uit
tot een lange wolkenlijn,
en ik weet dat ik nooit meer zoals
vroeger zal kunnen zijn.