Zomaar ineens

Zomaar ineens kan alles over zijn,
ook al wist je dat het komen zou.
En in je hart is er dan alleen nog maar pijn,
omdat dit niet was wat je wou.

Zomaar uit je leven weggenomen,
om te rusten in de eeuwigheid.
En dan beginnen alle tranen te stromen,
waarom was het zo'n ongelijke strijd?
En dan begint de pijn te komen,
maar je weet; de herinneringen raak je nooit kwijt.

Hij zal in je hart voortbestaan,
blijf denken aan de dingen die hij altijd deed of zij.
Zo zal hij nooit, maar dan ook nooit verloren gaan,
hij is ver weg maar toch ook weer heel dicht bij.

Een moeilijke tijd staat je te wachten,
een tijd met steun, pijn en verdriet.
Een tijd om na te denken over je gedachten,
om gebruik te maken van de steun die een ander je biedt.

Ik hoop dat dit gedicht je een beetje helpen zal,
bij het verwerken van dit verlies, zo onverwacht.
Blijf hoop houden, ook als je dwaalt in een donker dal,
want ik weet; jij hebt daarvoor de moed en de kracht.


© Nathalie

Voor een vriendin van mijn moeder,
waarvan de man net overleden is.
R.I.P.