vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
IJsvrij fine
Toen je die laatste teug
aan je lippen zette
en het blikje koud voelde,
maar je handen rilden niet
(je had ze kapot gewerkt
aan kapotte tuinen)
liet je een bevroren veld na,
(regenen kon het al niet meer)
dat je niet meer moest bewerken,
maar toch aangepast achterliet,
met een stukje ijsvrij fine.
Reacties op ‘IJsvrij fine’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!