vorige gedicht
vorige gedicht
Geen vermoede
Lachend word ik wakker.
Kijk om me heen,
Naar de wereld die huilt.
Huilt om de dingen die niet zullen veranderen.
Huilt om de dingen die ze zo graag anders had gezien.
Ik sta op.
en stap onder de douche.
het water voelt warm op mn koude huid.
Als de zon die je verwarmt op een mooie zomer dag.
Ik doe mn kleren aan en besef dat ik heb wat ik hebben wou.
Lachend stap ik op de fiets.
Mn haar dat door de wind word weggeblazen.
Zonder enig vermoeden.
Geen einde , geen begin.
Ingezonden door
Geplaatst op
19-04-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
SolitudeReacties op ‘Geen vermoede’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!