vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het krullen van de lijn
ik zie de golven overslaan
hoe donker wordt verzwolgen
hoe wit maar steeds blijft gaan
volg het krullen van de lijn
het schuim verdwijnt en laat
de diepte zwart verschijnen
draai en kolk mee
het sissen wiegt verleiding
ik voel de vrijheid van de zee
nog aarzel ik terwijl
het water langs me gaat
vandaag zich spiegelen laat
ik ben er nu mee klaar
terwijl de tranen vloeien waarom
zal ik tegen de stroom op gaan roeien
wil melker
24/04/2010
Reacties op ‘Het krullen van de lijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!