zaterdag
Het schrijven gaat me niet zo goed meer.
die troebele emotie van eenvoudig gebrul,
de kronkel van haar dijen
verwarren en verstarren me en
die ene warme gloed die zichzelf een weg naar buiten baant
volg ik, leid hem...stuw en duw.
even zijn we één
HEEL EVEN
een glinsterende glooiing van twee.
Het briefje op het nachtkastje
verraad het valse geluk
dat ik steeds weer onderga,
geen ontkomen aan
Háár moet ik hebben
mijn monumentale muze
mijn hebberige hoer
Hoe kan ik ontkomen aan deze mist
in mijn kop en dat eeuwige spel
van bedrogen liefde
Ik zal haar gebruiken
zoals zij mij gebruikt
woord voor woord
Zonderlinge zinnen van de hoer
ga nu
want wij zijn klaar
ik heb er genoeg van,
ik stuur deze verzen de straat op
naar de mannen met libido
op zoek naar muze en borst
om dan te gaan schrijven en te vrijen,
net als ik.
Reacties op ‘zaterdag’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!