vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn glimlach raadselt
ben verloren in een
hoofd vol weekend zonder huis
mijn glimlach raadselt en
ik proef je op mijn lippen thuis
nog tintelen je handen op
mijn huid en keren terug met
vlagen lust genietend van een
hemel zonder God en zijn gebod
ik zocht pijn om te herkennen
om je zacht te laten wennen
aan het hevige genot overgave
maakt je niet kapot maar sterker
de zon is vol herinnering
en koestert warm het beeld
dat is gebrand in dagen jou
de hitte hebben we gedeeld
Reacties op ‘Mijn glimlach raadselt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!