zonlicht
verlangend naar het zonlicht
soms zou ze willen vluchten uit het leven dat ze leide
soms zou ze als een zwaan haar vleugels willen spreiden
dan zou ze willen vliegen,vliegen in de nachten
en vanaf een hoge rots op het eerste zonlicht willen wachten
op regenachtige dagen vloog ze boven de wolken uit hoog tot bij de zon
zodat ze de warme klanken van de vlamen horen kon
wat kon ze naar de warmte verlangen
kon ze de warmte maar vangen
het zou haar bevroren hart ontdooien
en ze zou het bij zich dragen
want dan zou ze verlost zijn
van de wervelwind van vragen
ze probeerde de laatste straaltjes te vangen
haar hart brande van verlangen
maar de zon ging onder in het duister zat ze maar te staren
te kijken naar haar handen naar waar eens de zonne straaltjes waren....
Ingezonden door
Geplaatst op
10-05-2010
Over dit gedicht
zonlicht
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZonlichtReacties op ‘zonlicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!