vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
geen titel
de toren hoge wolken
vallen om laag
zijn daar de sluier
die de huizen verhult
toppen afbijt
mensen aankleedt
al wat je hoort
is de kilte van de vodden
die de wereld overdekken
al wat je voelt
is kou die je omsingelt
als een witte doek
dan kleurt de wereld zacht goud
verhuld door geluk
langzaam bloed rood
de avond als begin
de kou als eind
de wereld zakt weg
in een rust diep als
de toren om te ontwaken
in warmte van het kostbaar goud
dat aan de hemel staat
Reacties op ‘geen titel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!