Gedachten...

een meisje,
Blond en blauw,
Denkt iets wat ze nooit zeggen zou.
Zo onzeker,
Nooit eerlijk.
Het niet durven vertellen van belangrijke dingen,
Dat is niet bepaald iets om over te zingen.
Het doet pijn,
In haar hart,
Voor haar ogen word alles zwart.
Nooit meer zal ze het vergeten,
Die kut tijd op haar oude school.
Nu probeert ze anders te leven,
Alles aan haar lieve vrienden te geven.
Toch valt alles nog tegen,
Haar vrienden keken toe en zwegen.
Nooit zullen ze allemaal aardig tegen haar doen,
Nooit krijgt zij die ene zoen.
Dat gevoel krijgt zij als ze naar de wereld kijkt,
Dan is het haar hart dat afwijkt.
Haar hart helpt haar alles even te vergeten,
En haar de echte wereld te laten weten.
Ze moet blij zijn met wat ze heeft,
Met alles wat het hart haar geeft.
Haar vrienden blijven van haar houden,
Hoe onzeker ze ook is.
Op die vrienden kan ze bouwen,
Het is zeker dat ze die mist.