De Luchtbel

Het leven is één optische illusie
Gevangen zuurstof in een luchtbel
Ik ontsnap en adem voor het eerst
En volg mijn hart, mijn metgezel

Verleden en toekomst verenigd in het heden
De tijd vergaan tot stof in de wind
Voorbestemd dit pad te betreden
Onder toeziend oog van al wat is

Zoals bloesem bloeit en dan vergaat
Is het mensenleven weerloos en teer
Een zuchtje wind en de luchtbel verlaat
Haar pad voor de laatste keer