Hij ... Jij

Waarom krijg je iemand
gewoon niet uit je hoofd
blijft zijn beeld je bij
dat andere gedachten rooft

Waarom is die herinnering
niet simpel te verbannen
groeit daarop geen haat
zodat ik me kan vermannen

Die iemand gooit je wapens weg
laat je weerstand verdwijnen
om dwars door al je wolken
de zon te laten schijnen

Hij is gewoon zijn eigen zelf
wandelt bij jou naar binnen
benevelt met sympathie
je trots verharde zinnen

Wat hij heeft stijgt ver uit
boven elke vorm van verstand
Hij is dat bijzondere gevoel
daar is niets tegen bestand