1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Angst om het verleden

Angst om het verleden.
Bang om mezelf te verliezen.
Gruwelijke dingen meegemaakt,
niet in woorden te beschrijven.
Het heeft een litteken achtergelaten in mijn hart.

Voor jou voelde ik mij vaak alleen.
Dit gevoel was vanaf het moment
dat wij samen waren voorbij.
Want jij, jij liet mij nooit in steek.

Dit bleek echter niet helemaal zo te zijn.
Nee was bij jou namelijk niet altijd nee.
Je ging gewoon door.
Wat ik voelde maakte jou niet uit,
je had me toch wel in je macht.

Ondanks dit bleef ik toch bij jou.
Ik was mezelf niet meer,
Had mezelf niet meer in mijn macht.
Hoe ik mij zo heb kunnen verliezen
weet ik nog steeds niet.

Je zei dat jij de enige was die mij begreep.
De enige was die er écht voor mij was.
Jij was ook de enige die mij begreep
Niemand zou kunnen begrijpen waarom ik bij jou bleef..

Ik kon je ook niet verlaten.
Was bang om er alleen voor te staan.
Mensen had ik laten vallen.
Ik zag ze nog amper,
want jij bepaalde alles voor mij.

Ondanks dit bleef ik toch bij jou.
Ik was mezelf niet meer,
Had mezelf niet meer in mijn macht.
Hoe ik mij zo heb kunnen verliezen
weet ik nog steeds niet.

Ik was bang dat niemand meer om mij gaf,
dat alleen jij er nog maar was.
Het gevoel dat ik er anders alleen voor kwam te staan,
ja dit gevoel gaf jij mij.

Aan het eind, voelde ik me met jou
eenzamer dan ooit tevoren.
Eenzamer dan al die tijd daarvoor.
Door jou gedrag, kreeg ik het gevoel
dat er niemand meer voor mij was.
Ik zag alleen wat jij mij liet zien.
De rest was onzichtbaar.

Achteraf weet ik, dat ik mensen
in de steek heb gelaten.
Ik heb ze laten vallen, doordat ik
alleen maar echt naar jou heb geluisterd.

Nu ben ik nog steeds bang .
Bang om mensen weer kwijt te raken,
Of dat ze mij niet mogen.
Bang dat ik er ooit echt
weer alleen voor kom te staan.

Voor een lange tijd ben ik niet
eerlijk tegenover mijzelf geweest.
En daardoor ook niet tegenover anderen.
Hierdoor ben ik waarschijnlijk ook
mensen uit het oog verloren.
Maar uit het oog, betekent niet altijd uit het hart..

Soms denk ik alles achter me te hebben gelaten.
maar deze tijd duurt nooit erg lang.
Één stap verder, betekent soms twee stappen terug.
Van binnen ben ik dan een stuk verdriet.

Dan ben ik bang om me aan iemand over te geven.
De herinneringen aan vroeger doen me teveel pijn.
Ik wil er niet aan denken, dus stop ik het weg
en krop ik het op.

Mijn gevoelens uiten is nooit mijn ding geweest.
Al wil ik het nog zo graag vertellen..
De woorden komen gewoon niet uit mijn mond.
Daarom zet ik het op dit stukje papier.

Vroeger veel gehuild, maar nu kan ik amper
een traan laten vallen.
Huilen lukt simpelweg niet meer.
Het is ook tijd om verder te gaan.
Maar hoe, dat weet ik nog niet.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Aanranding Angst Verdriet Verleden

Reacties op ‘Angst om het verleden’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Angst om het verleden