vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdrietig alleen
Kwart over tien, Pauze.
Ik loop stilletjes en snel naar de andere kant van het plijn.
Ik hoor mijn naam.
Ik loop door en negeer het, om niet weer het pispaaltje te moeten zijn.
De mensen op mijn school.
Ze pesten en ze schreeuwen.
Zó oneerlijk, en zo gemeen.
Het gevoel van een ander.
Die regelt dit.
Vol van vertrouwen, En ik?
Ik voel me dan zo alleen..
Ingezonden door
Geplaatst op
15-06-2010
Over dit gedicht
Ervaring van 10 minute geleden.. Boos &'nd Verdrietig..
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
PesterijenReacties op ‘Verdrietig alleen’
-
zoals jij dit gedicht b=hebt gemaakt raakt me echt heel diep want ik heb mij ook zo een tijdje gevoeld!
Sharon99 - 05-01-2012 om 03:18