Ik ben je kwijt
Waarom moet jij nou zo vroeg gaan?
Over mijn wang rolt, als ik ana jou denk, een traan.
Ik had het niet zien aankomen,
Ik had niet goed genoeg afscheid van je genomen.
Nu ben ik je kwijt,
Voor altijd.
Ik hoop dat als mijn tijd kom,
Dat ik jou daar boven tegenkom.
Het was een mooie tijd,
Het was bijna herfsttijd.
Het moeilijkste was: dat ik bijna jarig was,
Het was raar, dat je er toen niet meer was.
Kan het nog steeds niet geloven,
Ik zal je nooit vergeten, dat zal ik je beloven.
Jij maakte vanalles voor me,
Daarom hou ik zoveel van je.
Ik wil die leuke, mooie tijd terug, en samen met jou zijn,
Ik ben je kwijt: en dat doet me pijn.
Het allerliefst wil ik op moment bij jou zijn,
samen met familie.
Lieve opa: ik hou van jou, en dat zal altijd blijven!
Gemaakt door: Esmee
Ingezonden door
Geplaatst op
15-06-2010
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herfsttijd JarigReacties op ‘Ik ben je kwijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!