vorige gedicht
vorige gedicht
Nietmeernodig
Jij hebt mij nu niet meer nodig
Je kunt de wereld alleen wel aan
Je bent een mooie sterke vrouw nu
Jij kunt wel op je eigen benen staan
Ik stond jou alleen maar in de weg
Onbewust hield ik je tegen
Ik blokkeerde je zonnestralen
Hand in hand maar in de regen
Dus sla je vleugels nu maar uit
Dan ga ik er zachtjes vandoor
Ik zal zeker tranen om je laten
Maar hoop dat ik nooit meer van je hoor
Want dan weet ik dat je gelukkig bent
En jij blijft de liefde van mijn leven
Het breekt mijn hart, ik hou van jou
Maar ik kan jou geen liefde geven
Reacties op ‘Nietmeernodig’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!